Poradnik - Jak podkręcić procesor Intel Haswell pod LGA 1150

Podkręcanie procesorów Intel Core czwartej generacji, czyli układów bazujących na architekturze Haswell, to temat elektryzujący wszystkie osoby składające nowy zestaw komputerowy, których wybór padł właśnie na Intela. Wprawdzie filozofia overclockingu jednostek pod gniazdo LGA 1150 nie odbiega drastycznie od dotychczasowych standardów, aczkolwiek nawet drobne zmiany wystarczą, aby w świadomości mniej zaawansowanych użytkowników zrodziły się pewne obawy. Zazwyczaj dotyczą one ewentualnych problemów z podkręcaniem, dobraniem odpowiednich ustawień w UEFI, bezpiecznym poziomem temperatur itp. Pytań zrodziło się wiele, kilka kwestii wciąż pozostaje niedopowiedzianych, a skołowanych amatorów dodatkowych megaherców systematycznie przybywa. Dlatego postanowiliśmy zebrać w jednym miejscu wszystkie informacje, jakie ułatwią podkręcanie układów LGA 1150 - posegregowane, usystematyzowane i sprawdzone od kuchni przez redakcję PurePC. Jeśli planujecie overclocking procesorów Haswell, to poniższy poradnik powinien Wam pomóc w przełamaniu pierwszych lodów...

Autor: Adrian Zajączkowski

Podkręcanie procesorów Intel Haswell z odblokowanym mnożnikiem (np.: Core i5-4670K) jest stosunkowo proste, ponieważ jeśli chodzi o absolutne podstawy, to zmieniło się raczej niewiele w stosunku do Socket LGA 1155. Teoretycznie do ustabilizowania CPU wystarczy ustawić mnożnik (RATIO np.: x45) oraz rozsądnie dobrać napięcie zasilania (VCORE), czyli sytuacja wygląda identycznie jak w przypadku Ivy i Sandy Bridge. Istotnym parametrem jest również kalibracja napięcia CPU (zalecane: High lub ręczne określenie tej wartości) oraz opcja Internal PLL Overvoltage, jeżeli w ogóle jest dostępna w UEFI (ON). Jednak należy pamiętać, że tylko Core i7-4770K oraz Core i5-4670K pozwalają na swobodny overclocking, natomiast reszta CPU jest częściowo zablokowana. Oczywiście, maksymalna wartość jaką osiągniemy zależy w dużej mierze od szczęścia, bowiem każda sztuka CPU podkręca się nieco inaczej. Poważnym ograniczeniem w tym procesie jest niestety temperatura. Procesory Intel Haswell należą do stosunkowo gorących, więc bez zmiany fabrycznego systemu chłodzenia nie warto robić sobie nadziei na przekroczenie bariery 4000 MHz. Zacznijmy jednak od początku i przeanalizujmy kluczowe sprawy:

Najważniejsze parametry i ustawienia platformy LGA 1150:

• Napięcie procesora (VCORE) - bazowe napięcie dla Haswella wynosi ~1V, natomiast przy mocnym overclockingu lepiej nie przekraczać ~1.3V. Jeżeli nie zwiększamy taktowania od razu o 1000 MHz, warto poeksperymentować z niższymi wartościami rzędu 1.1-1.2V. Wszystko zależy od egzemplarza jaki nam się trafił, więc trzeba sytuację wybadać samemu
• Napięcie wejściowe (VCCIN) - standardowe 1.8V można spokojnie zwiększyć o ~0.1-0.2V, jeśli procesor okazuje się niestabilny pomimo wysokiego VCORE, jednak nie należy tutaj przesadzać i przekraczać granicy 2.1V
• Szyna BCLK - standardowo ustawiona na 100 MHz, niemniej dzielniki (strap) dają możliwość zmiany pomiędzy wartościami 100, 125, 167 i 250 MHz. Zalecamy jednak pozostanie przy 100 MHz. BCLK można podnieść o kilka MHz ręcznie, ale spora część płyt głównych nie wstaje powyżej 105 MHz, a nawet 103 MHz potrafi sprawiać kłopoty. Zatem na początek lepiej dodawać 0.1 MHz, każdorazowo testując stabilność
• Mnożnik CPU (RATIO) - standardowo dla Core i5-4670K ustawiony na 34, natomiast dla Core i7-4770K wynosi 35. Zmieniając mnożnik procesora zwiększamy taktowanie w bardzo prosty sposób: mnożnik (35) * BCLK (100 MHz) = taktowanie CPU (3500 MHz)
• System Agent (VSA) - generalnie nie wpływa na zachowanie procesora, ale czasami poprawia stabilność całego systemu. Standardowo ustawione na ~0.825V, więc można zapobiegawczo dodać ~0.1V, aczkolwiek nie zalecane jest przekraczanie ~1V
• Magistrala pierścieniowa (VRING) - standardowo ustawiona na wartość ~1V, którą zaleca się w większości przypadków pozostawić na AUTO. Jednak przy bardzo wysokim podkręcaniu można zwiększyć profilaktycznie o ~0.1-0.2V, chociaż wpływ na maksymalny overclocking VRING ma raczej niewielki
• Napięcia I/O - standardowo ustawione na ~1.025V, niemniej można zwiększyć o ~0.1V w razie desperackiej próby poszukiwania powodów niestabilności
• Napięcie RAM - jeżeli nie podkręcamy pamięci, najlepiej zostawić tę wartość do ustawienia płycie głównej (AUTO) albo ręcznie wklepać 1.5V. Natomiast niektóre moduły (zwłaszcza te najszybsze) wymagają ustawienia napięcia na poziomie 1.65V - inaczej system może być niestabilny (losowe BSOD)
• Dzielnik RAM - chipset Intel Z87 umożliwia zmianę mnożnika pamięci ponad 1600 MHz (dla H87 i B85 to wartość maksymalna), najczęściej do 3200 MHz, ale zdarzają się nawet dzielniki sięgające 4000 MHz. Jednak zanim zaczniemy grzebać w ustawieniach dobrze wiedzieć, na ile pozwalają nasze moduły, aby przypadkiem nie przesadzić z taktowaniem i timingami
• Uncore - częstotliwość L3 i VRING może być różna od częstotliwości rdzeni, ale w praktyce nie wpływa to istotnie na wydajność, stabilność, ani zakres overclockingu. Warto jednak eksperymentować i samemu sprawdzić te ustawienia
• Najlepszym programem do testowania stabilności procesora jest obecnie AIDA 64, natomiast do wygrzewania zalecamy użyć Intel Burn Test

Jak wyglądają perspektywy podkręcania procesorów Haswell? Przed premierą platformy LGA 1150 internet obiegły screeny, gdzie Core i7-4770K zachęcał bajecznymi 5 GHz przy bardzo niskim napięciu (poniżej 1V). Okazało się jednak, że programy źle odczytywały pewne wartości, dlatego nie warto się nimi sugerować i trzeba zejść na ziemię. W przypadku jednostek sklepowych górną granicą będzie zazwyczaj 4600 MHz, zwłaszcza jeśli zamierzamy procesor chłodzić powietrzem. Przy takim taktowaniu Haswelle w zastraszająco szybkim tempie osiągają 90-100 stopni Celsjusza pod obciążeniem, więc boxowy cooler Intela zalecamy od razu wymienić na cokolwiek wydajniejszego, zainwestować w chłodzenie cieczą albo oskalpować CPU. Nowe produkty Intela mają zwiększone TDP w porównaniu do poprzedników (77W vs 84W), jak widać nie bez powodu, ale głównym winowajcą wysokich temperatur jest silikon przyklejający IHS do płytki procesora. Różnice między egzemplarzami testowymi (ES) i sklepowymi są zauważalne, bowiem pierwsze zadowalają się ~1.2V do osiągnięcia 4600 MHz, a nawet 4900 MHz przy bardzo wydajnym chłodzeniu, podczas gdy drugie czasami wymagają 1.3V do 4500 MHz.

Funkcja płyty głównej w procesie podkręcania systematycznie słabnie, odkąd większość kontrolerów została przeniesiona do procesora, zaś kolejnym krokiem w tym wydawałoby się nieodwracalnym procesie jest Haswell, który otrzymał dodatkowo w pełni zintegrowany regulator napięcia FIVR (Full Integrated Voltage Regulator - kliknij, aby zobaczyć konspekt). Czym różni się od wcześniej stosowanego VRM? Napięcie 12V dostarczane dla sekcji zasilania, w przypadku platformy LGA 1150 jest obniżane przez wbudowany układ regulujący napięcie do wartości około 1.8V, przesyłając sygnał prosto do procesora, gdzie zostaje ono rozdzielone pomiędzy poszczególne moduły wchodzące w skład całego układu. Dotychczas rozbudowane układy VRM umieszczano w sekcji zasilania płyty głównej, aczkolwiek Intel postanowił przy okazji wprowadzenia nowego socketu zmienić postać rzeczy, żeby zredukować koszty produkcji i ułatwić pracę konstruktorom urządzeń mobilnych. Suma summarum, niemalże wszystko zależy od procesora jaki trafiliśmy, zaś płyta główna pełni rolę drugoplanową - nieważne ile faz zasilania posiada, ale jakie opcje konfiguracji oferuje, bo nawet czterofazowa sekcja pozwala ustabilizować Core i7-4770K na 4600 MHz.

Nasz Core i7-4770K (ES) podkręcał się świetnie, ale sklepowy Core i5-4670K wymagał wysokiego VCORE

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5
• 6
• następna ›
• ostatnia »