CoolerMaster Centurion 534 - klasyczna elegancja w dobrej cenie

Środek

Otwieramy boczną ściankę, wyposażoną w kratkę wentylacyjną na wysokości kart rozszerzeń oraz otwór wentylacyjny na wysokości procesora. W otworze tym zamontowana jest plastikowa tuba do procesorów Prescott. Po jej zdemontowaniu można w tym miejscu przykręcić wentylator 80 mm. Na kratce wentylacyjnej również możemy umieścić wentylator 80 mm - co prawda nie jest ona do tego fabrycznie przystosowana, ale ułożenie otworów wentylacyjnych jest takie, że montaż wentylatora nie sprawia najmniejszego problemu. Przy takim rozmieszczeniu, "wiatraki" wieją prosto na najbardziej grzejące się podzespoły: kartę graficzną i procesor.
Wewnątrz obudowy znajdziemy instrukcję obsługi oraz, ukryte w kieszeni na twarde dyski, tekturowe pudełko. Znajdują się w nim kołki dystansowe do montażu płyty głównej, szyny do montażu twardych dysków oraz kolekcja śrubek.

 

 

 

Instrukcja obsługi została przygotowana bardzo porządnie: zawiera dokładny opis wszystkich elementów zestawu, szczegółowe instrukcje montażu podzespołów komputera i wymiany wentylatorów oraz rozpiskę pinów w złączach do gniazd przedniego panelu. Niestety zabrakło polskiej wersji językowej.

Jeszcze raz rzut okiem do wnętrza obudowy:

 

 

Widzimy zatoki 5,25” i 3,5” oraz poprzecznie umieszczoną kieszeń na 3 twarde dyski. Takie ustawienie kieszeni ma rzekomo usprawnić chłodzenie dysków i ułatwić przepływ powietrza w obudowie, ale zdania użytkowników na ten temat są podzielone. Dwa dyski lub jeden dysk i napęd dyskietek można tez zamontować wzdłuż obudowy w zatokach 3,5”. Obok tych zatok wyprowadzone są kable od przedniego panelu oraz przycisków i diod. Przewody audio, USB i FireWire owinięte są czarnym oplotem, te od przycisków (power, reset), diod (power i HDD) oraz PC Speakera są skręcone. Wtyczka od przedniego wentylatora wyposażona jest w przejściówkę na złącze Molex 4-pin co pozwala zasilić go prosto z zasilacza.

Warte uwagi jest złącze audio – przystosowane ono jest do wewnętrznego połączenia z kartą dźwiękową (żadnych wychodzących z tyłu obudowy złącz minijack). Producent zapewnił kostki w dwóch standardach: AC’97 oraz Azalia (Intel HD Audio), a także zestaw luźnych kabelków, umożliwiających podłączenie do kart dźwiękowych nieposiadających gniazda w żadnym z tych standardów. Wszystkie przewody są dokładnie opisane, nie tylko w instrukcji, ale również na karteczce przypiętej do kabla. Skutkiem ubocznym wyposażenia obudowy we wszystkie te złącza jest całkiem spora plątanina drucików wychodzących z kabla audio.

Wszystkie krawędzie wewnętrzne są odpowiednio zaokrąglone – nie ma ryzyka pokaleczenia się, nawet w zakamarkach obudowy.

 

• « pierwsza
• ‹ poprzednia
• 1
• 2
• 3
• 4
• 5
• 6
• następna ›
• ostatnia »